خوب است بدانید که دو سیاره اورانوس و نپتون به عنوان غول های یخ زده منظومه شمسی می باشند که در مقایسه با سیاره های مشتری و زحل مکانیسم متفاوتی دارند. حال می خواهیم بدانیم که اگر در جو این دو غول یخی سقوط کنیم چه اتفاقی ممکن است رخ دهد.
با توجه به این که دو سیاره اورانوس و نپتون از گاز تشکیل شده اند، ولی ساختار ترکیبی آن ها متفاوت از دو سیاره مشتری و زحل می باشد. محققین فضانورد به دنبال راهکاری جهت فرستادن فضاپیما به یکی از این دو سیاره می باشند. ولی با این وجود تا این زمان سرمایه‌گذاری برای این مورد در نظر گرفته نشده است و اگر بودجه ای هم برای این کار تامین شود باز هم مدت زمان بسیار زیادی برای انجام آن نیاز است. هم اکون، آژانس فضایی اروپا، در تلاش است تا جو این سیاره های یخی را جهت وارد شدن حقیقی یک فضانورد شبیه سازی نماید.
باید بدانید که سیاره های اورانوس و نپتون مملو از گازهایی چون هیدروژن و هلیوم می باشند. با توجه این که غلظت گاز متان در این سیاره ها کم و معادل 2.3 برای سیاره اورانوس و 1.5 برای سیاره نپتون می باشد، ولی باز هم مقدار متان موجود در آن‌ها ۳ تا ۸ برابر نتایج به دست آمده توسط کاوشگرهای گالیله و کاسینی از جو مشتری و زحل است. گازهای دیگر موجود در این دو سیاره یخی بسیار اندک می باشند. در حقیقت گاز متان موجود در این دو سیاره باعث ایجاد رنگ سبز آبی در آن ها شده است.
برخی از محققین فضانورد با کمک ابزار آلات پلاسمایی و لوله‌های شوک، وضعیت سقوط در جو اورانوس و نپتون را شبیه سازی کرده اند. محققین با کمک تاباندن گازهای مناسب از طریق تونل فراصوتی پلاسمایی T6 Stalker در دانشگاه آکسفورد و به علاوه تونل‌های باد پلاسمایی دانشگاه اشتوتگارت، به جسمی جامد فیلمی را ضبط کردند. در نهایت می توانند از شکل‌های مورد نظر جهت طراحی شکل فضاپیماهای آینده استفاده نمایند.
مشکل بزرگ این است که هر کاوشگری در آشتانه فشار و دمای خیلی زیاد باشد، باید یک سامانه‌ی نگهداری حرارتی با کارکرد خیلی خوب داشته باشد تا اگر بخواهد به جو این سیاره ها وارد شود، بتواند در مدت زمان مشخصی شرایط را تحمل کند. محققین جهت مدل سازی این سیستم نخست می بایست به سازگاری تجهیزات آزمایشی کنونی جهت بازسازی ترکیبات جوی و سرعت‌های اولیه بپردازند.
