خوب است بدانید که کاوشگران فضانورد در ماموریت‌های متفاوت آپولو تعداد ۹۶ کیسه پسماند خود که شامل کیسه‌های ادرار، مدفوع و استفراغشان بود را بر روی ماه جا گذاشتند. علت برنگرداندن این پسماندهای انسانی توسط کاوشگران چیست؟
این امر موجب تعجب بسیاری از افراد خواهد شد که چرا کیسه های ضایعات توسط کاوشگران فضانورد بر روی ماه جا مانده است. عده ای شاید فکر کنند که جا گذاشتن کیسه های ضایعات بر روی ماه، کاری ناشایست و موجب آلودگی ماه می شود. ولی باید بدانید که این پسماندهای انسانی در حقیقت به منظور و دلیل علمی در این ماموریت‌ها روی ماه جا ماندند. در اصل وزن علت بسیار با اهمیتی در هر کاوش فضایی محسوب می شود و به همین علت می باشد که فضانوردان تصمیم گرفتند برای کاهش وزن فضاپیمای خود کیسه های پسماند را در ماه جا بگذارند. ماموریت کاوشگران فضایی این بود که بعد ار فرود روی ماه، نمونه‌هایی از سنگ و خاک کره ماه را جهت آزمایش به زمین بیاورند تا بتوانند روی آن ها مطالعات و تحقیقات خود را انجام دهند.
فضانوردان ناسا پس از جمع آوری نمونه های بیان شده، برای پرواز و پرتاب امن فضاپیمای خود از روی سطح ماه، مجبور شدند تا میزان تعیین شده ای از موادی که باعث افزایش وزن می شد را به جای نمونه های ارزشمند جمع شده روی ماه رها کنند. به همین دلیل می باشد که بعد از ماموریت‌های آپولو، وسایل بسیاری مثل تلسکوپ، دوربین‌ها، تعدادی چکمه و توپ‌های گلف بر روی سطح ماه رها شدند. به علاوه در میان این تجهیزات تعداد ۹۶ کیسه‌ی پسماند انسانی نیز وجود داشت.
دلیل علاقه محققین به مدفوع کاوشگران فضایی چیست؟
شاید فکر کنید که جاگذاشتن ضایعات انسانی از جمله مدفوع در فضای ماه عملی ناشایست است، ولی این ضایعات تاثیر همیشگی بر سطح ماه نخواهد داشت. به طور کلی میکروارگانیسم های موجود در پسماند انسانی قادر به رشد کردن در شرایط ناسازگار ماه نمی باشند. با این وجود امکان دارد بعضی از آن‌ها قادر باشند تا در زمان محدودی به صورت اسپورهای غیرفعال باقی بمانند. بعد از سپری شدن مدت ۵۰ سال از سفر نهایی انسان به سطح ماه، پسماندهای انسانی که در حال حاضر به احتمال زیاد تنها کیسه‌هایی مملو از غبار می باشند، شاید اطلاعات با اهمیتی در مورد بقا میکروارگانیسم‌ها در فضا به ما بدهند.
پس می توان اینگونه برداشت کرد که یک آزمایش طبیعی با رها شدن این پسماند های انسانی از جمله مدفوع، ادرار، پسماند غذایی، استفراغ و دیگر پسماندهایی احتمالا دارای حیات میکروبی بر روی ماه اتفاق افتاده است. توسط این آزمایش می توان پی برد که زندگی در مواجهه با فضای ناسازگار و ناملایم ماه تا چه حد از خود استقامت نشان می دهد. چنانچه میکروب‌ها قادر باشند تا در ماه جان سالم به در ببرند، ممکن است در سفرهای میان ستاره‌ای نیز زنده بمانند؟ آیا می توان به این نتیجه رسید که زندگی در کل کهکشان نظیر سیاره هایی مثل مریخ نیز امکان پذیر است؟
خوب است بدانید که در محل های ناسازگار زمین از لحاظ جوی نظیر حاشیه چاه‌های گرمابی اعماق اقیانوس‌ها، میکروب‌ها قادر به زنده ماندن می باشند و تا به حال محدودیت‌های آن‌ها مشخص نشده است. در این بین کیسه ای پسماند مدفوع بر روی سطح ماه شاید به محققین در این زمینه برای یافتن محدودیت ها کمک کند. جالب است بدانید که بر روی کره زمین ما، بعضی از باکتری‌ها قادر می باشند تا دهه‌ها و حتی بسیار فراتر از آن به شکل خفته و خنثی بمانند تا تا در نهایت با پیدا شدن شرایطی سازگار دوباره بیدار شده و فعال شوند. در این بین بعضی دیگر از باکتری ها مقاومت بیشتری دارند و قادر می باشند تا در شرایط خشن تری خود را تکثیر و زیاد تر کنند و این کار را تا جایی ادامه می دهند تا در نهایت عاملی به طور کلی آن ها را نابود کند.
خبر ها و گزارش های رسیده از ناسا حاکی از آن می باشد که قرار است تا کیسه‌های مدفوع و دیگر پسماندهای آلی را که کاوشگران فضایی در شش ماموریت در سطح ماه جا گذاشته اند کاوش و بررسی شوند. اخترزیست‌شناسان قصد دارند تا دریابند که هرکدام از آن میکروارگانیسم‌ها به علت وضعیت نامساعد ماه دچار جهش‌های ژنتیکی شده‌اند و یا همچنان غیر فعال مانده اند. باید بدانید که این آزمایش‌ها قرار است تا حقیقت هایی را روشن کند و در نتیجه به انسان در ماموریت‌های بلند مدت آتی کمک کند.
باید بدانید که کاوشگران در ماموریت آپولو ۱۶، نمونه‌ای از ۹ نوع میکروب را در بیرون فضاپیما قرار دادند تا دریابند در محیط ماه چه اتفاقی برایشان می افتد. خیلی از میکروب ها جان سالم به در بردند. ولی باز هم آزمایش 50 ساله با چند روزه متفاوت می باشد.
